Tur Dağı’nın Son Simyacısı ben Safir Saba;

Ben benzersiz gaybı Dünya’da öğrenen Azize….

Resmi çizen, hikayeleri yazan kadınlar… Hikayesini hatırlayan erkekler…Kavrasın bekleyenler, görsünler; GÜÇ YENİDEN TOPLANIYOR.

Bilgi yok olmaz. Allah’ın ilk ayeti “OKU” bu yüzden emrolunmadı mı? Bildiklerim sonsuza kadar ellerime işlendi. Ben değil, önce ellerim hatırladı. Taşlar var oldukça bilgi ellerimde uyanacak!

Tur zehrinin kötülüğü tüm zamanlara ulaştı. Nil doldu taştı. Çöl ayağa kalktı. Olan oldu… Şimdi Tur enerjisi temiz şifaya dönüşüyor. Gökyüzünün madenleri taş olup bedenleniyor. Tüm şifa istemeye gelen, yolu fark edip gören, aşka düşen herkes şifa bulacak. Emir Hakk’tan.

Farkında olup; atalara yani tüm varolmuş yüce temiz şifacılara sevgiyle minnet edip, O’nların var edip koruyarak veda ettikleri şifa gücüne şükranla ve minnetle sahip çıkacağıma söz veriyorum.

Vicdan yanarsa eller soğur. Şifa kibrine ve şifa kazancına zalimce köle olmazsan vicdan soğuk kalır, eller sıcak. Ellerimi sıcak tutacağıma söz veriyorum.

Acı çığlığı atan, kalpleri yanan, şifa bekleyen yeryüzü tapınaklarının hepsi benim. Güneşi yoldaş, Ay’ı geceme ışık ettim. Ete büründüğüm tüm yaşamlarım azap değil yoluma ışık olsun.

Taşlar bana Mevla’dan hatıra. Taşlar bana ben taşlara aşina…. Çölün her kum tepesinde bir hikayesi olan ben Safir Saba…

Her bedenlenmiş et toprakta fosilleşmez mi? Sonra taş olmaz mı? Her taş vücut bulmuş hallerin etten kemiğe, kemikte taşa dönüşmesi ile var olmaz mı? Kimilerine bu yüzdendir zehir, kimilerine ise panzehir.

Korkmuyorum neslimden! Nasılsa olan olacak.

Asadan çıktım yola

Ben Adem’den gelen Meryem kızı Sina

Ben Havva’dan gelen İsa

Ben Süleyman’ın Rabb’ine aşık Makeda

Ben oldum yağmur

Ben oldum çamur

Ben oldum su, toprak, taş…

Şimdi her şeyimle İKRA İKRA İKRA….

SIR İÇİNDEKİ SIRRA HAZIR MISIN?